Kolumna czołgów niemieckich PzKpfw IV Ausf D/E na froncie wschodnim. Fot. NAC 72 lat temu rozpoczęła się operacja „Barbarossa” – niemiecki atak na ZSRR, bez wypowiedzenia wojny, miał miejsce 22 czerwca o godzinie przy wsparciu armii rumuńskiej. Dzień później do walki włączyły się siły słowackie, natomiast wojska fińskie i węgierskie odpowiednio 26 i 27 czerwca. Latem 1941 roku siły niemieckie wraz z sojusznikami zgrupowano na zachodniej granicy Związku Radzieckiego. Na terytorium Finlandii utworzono 3 armie. Na północy powstała armia „Laponia” składająca się z 6 dywizji (4 niemieckich i 2 fińskich), której celem było zdobycie portu w Murmańsku, a także związanie w tym rejonie sił radzieckich. W południowo-wschodniej części kraju stacjonowały 2 armie fińskie składające się z 15 dywizji, w tym jednej niemieckiej, 2 brygad piechoty i brygady kawalerii. Wsparcie powietrzne zapewniała 5 flota powietrzna i lotnictwo fińskie, łącznie ponad 900 samolotów. Celem tych oddziałów było wsparcie armii niemieckiej w zdobyciu Leningradu. Finowie pragnęli zemścić się na Rosjanach za niedawną wojnę i odzyskać utracone terytoria. Podstawowa broń piechoty była w zasadzie podobna. W wypadku Niemiec mowa o słynnym Kar98k, natomiast w przypadku Związku Radzieckiego, o nie mniej popularnym, karabinie Mosin-Nagant wz. 1891. Ich parametry były podobne, broń bardzo popularna i używana do końca wojny. W Prusach Wschodnich została stworzona Grupa Armii „Północ”. Jej celem było opanowanie radzieckich republik nadbałtyckich oraz zdobycie Leningradu wraz z mieszczącą się w nim główną bazą Floty Bałtyckiej. W skład tej jednostki wchodziły 16 i 18 Armia ogólno wojskowa oraz 4 grupa pancerna. Łącznie te siły składały się z 23 dywizji piechoty, 3 dywizji pancernych i 3 dywizji zmotoryzowanych. Jako wsparcie lotnicze działała 1 Flota Powietrzna w sile 1070 samolotów. Na wschód i północny-wschód od Warszawy usytuowana została Grupa Armii „Środek”. W jej skład wchodziło najwięcej dywizji pancernych i zmotoryzowanych. Składała się z 4 i 9 Armii ogólno wojskowej oraz 2 i 3 Grupy Pancernej. Na te siły składały się 34 dywizje piechoty, 9 dywizji pancernych, 6 dywizji zmotoryzowanych, dywizja kawalerii oraz 2 brygady zmotoryzowane. Wsparcie zapewniały 2 floty powietrzne łącznie składające się z 1670 maszyn. Główną osią natarcia tych sił była stolica ZSRR – Moskwa. Niemieckie prawe skrzydło frontu ciągnęło się, aż do Morza Czarnego. Do obsadzenia tego odcinka frontu wyznaczono Grupę Armii „Południe”. W jej skład wchodziło najwięcej jednostek. Jednak sporą część tej grupy stanowiły jednostki sojusznicze tzn. węgierskie oraz rumuńskie, które nie przedstawiały takiej samej wartości bojowej jak oddziały niemieckie. Korpus Węgierski oraz 3 i 4 Armia rumuńska były słabo wyszkolone, posiadały przestarzałe uzbrojenie oraz nie miały doświadczenia w prowadzeniu wojny błyskawicznej – Blitzkriegu. Ponadto w skład sił, których celem było opanowanie Ukrainy, wchodziły 6, 11 i 17 Armia ogólno wojskowa, a jednostkę mobilną stanowiła 1 Grupa Pancerna. Wsparcie stanowiło lotnictwo rumuńskie oraz 4 Flota Powietrzna. Łącznie Grupa Armii „Południe” liczyła 48 dywizji piechoty, 5 dywizji pancernych, 4 dywizje zmotoryzowane, 6 brygad piechoty, 3 brygady zmotoryzowane, 4 brygady kawalerii oraz lotnictwo w sile ok. 1300 samolotów. Dodatkowo w Niemczech, jako odwód OKH znajdowały się 24 dywizje. W ich skład wchodziły między innymi 2 dywizje pancerne oraz dywizja zmotoryzowana. Siły radzieckie latem 1941 roku przechodziły okres restrukturyzacji. Po wątpliwym zwycięstwie nad Finlandią, Związek Radziecki rozpoczął modernizowanie armii. Armia Czerwona miała stać się nowoczesna, przystosowana do prowadzenia wojny błyskawicznej. Efektem tych działań miało być utworzenie wielkiego rzutu mobilnego, składającego się z jednostek pancernych i zmotoryzowanych, mogących zadawać potężne i błyskawiczne uderzenia. Jednostki radzieckie na pograniczu funkcjonowały w tak zwanych stanach pokojowych, tzn., że w ich strukturach nie byli obecni wszyscy etatowi żołnierze. Podstawową jednostką organizacyjną w Związku Radzieckim był korpus. Armia składała się przeciętnie z 2 korpusów piechoty (3 dywizje piechoty w każdym korpusie) oraz z 1 korpusu zmechanizowanego (2 brygad pancernych i brygady zmotoryzowanej). Radzieckie brygady pancerne ilością czołgów dorównywały niemieckim pułkom, jednak nie posiadały w swoich strukturach jednostek pomocniczych np. artylerii. W opisie ugrupowania sił radzieckich w przeddzień rozpoczęcia walk pominę siły lotnictwa, ponieważ zostały one zniszczone praktycznie pierwszego dnia operacji. Naprzeciw połączonych sił fińsko-niemieckich na granicy fińsko-radzieckiej stały 3 armie radzieckie. 14 Armia osłaniała rejon Murmańska, 7 Armia stacjonowała wzdłuż granicy, aż do jeziora Ładoga, natomiast 23 Armia broniła Przesmyku Karelskiego. W sektorze grupy armii „Północ” oraz przeciw lewej flance grupy armii „Środek” stały wojska Frontu Północno-Zachodniego. W ich skład wchodziły 8 i 11 Armia, a w odwodzie stacjonowała 27 Armia. W rejonie działań Grupy Armii „Środek” stacjonowały siły Frontu Zachodniego. Składały się one z 3, 4 oraz 10 Armii. Były one jednak usytuowane w głębi tzw. Występu Białostockiego. Naprzeciw wojskom niemieckim na prawej flance znajdowały się 2 fronty: Front Południowo-Zachodni oraz Front Południowy. W tym rejonie stacjonowało gros sił radzieckich. W skład Frontu Południowo-Zachodniego, który ulokowany był od rejonu Kowla do granicy radziecko-rumuńskiej, wchodziły 5, 6, 12 i 26 Armia. Na południe od nich w ramach Frontu Południowego stacjonowały 2 armie: 9 i 18. Za ich „plecami” znajdował się jeden z najważniejszych portów Floty Czarnomorskiej – Odessa. Wyposażenie obydwu stron było zgoła odmienne. Naprzeciw siebie stanęły 2 armie, rozwijające się w innych kierunkach. Wermacht stawiał na jakoś wytwarzanego przez siebie wyposażenia, gdy Armia Czerwona stawiała na ilość, nie jakość. Podstawowa broń piechoty była w zasadzie podobna. W wypadku Niemiec mowa o słynnym Kar98k, natomiast w przypadku Związku Radzieckiego, o nie mniej popularnym, karabinie Mosin-Nagant wz. 1891. Ich parametry były podobne, broń bardzo popularna i używana do końca wojny. Żołnierze radzieccy cierpieli na niedostatek broni maszynowej. Była ona przestarzała i zawodna. Podstawowym karabinem maszynowym był karabin Maxima używany jeszcze w czasie wojny polsko-bolszczewickiej. Niemcy dysponowali nowoczesnym uzbrojeniem. Podstawowym karabinem maszynowym w tamtym okresie w armii niemieckiej był MG-34. W zależności od wersji był on zasilany taśmą amunicyjną lub magazynkiem. Był on również wykorzystywany do końca wojny. Żołnierze radzieccy cierpieli na niedostatek broni maszynowej. Była ona przestarzała i zawodna. Podstawowym karabinem maszynowym był karabin Maxima używany jeszcze w czasie wojny polsko-bolszczewickiej. Niemcy dysponowali nowoczesnym uzbrojeniem. Podstawowym karabinem maszynowym w tamtym okresie w armii niemieckiej był MG-34. Niemieccy żołnierze w oddziałach pancernych i zmotoryzowanych mieli zapewnione wsparcie podczas walk dzięki transporterom opancerzonym. W tamtym okresie w Wehrmachcie służył 251. Był to półgąsienicowy transporter opancerzony. W zależności od wersji służył do przewozu żołnierzy w rejon walk ( 251/1), zapewniał bezpośrednie wsparcie ( 251/9) lub służył do obserwacji pola walki ( 251/12). Liczba zastosowań tego pojazdu była ogromna. Powstały łącznie 24 odmiany tego pojazdu budowane w 4 wersjach. Związek Radziecki nie posiadał tego typu pojazdów i żołnierze musieli docierać na pole bitwy pieszo lub na pancerzach czołgów. Obydwie strony dysponowały zróżnicowanym sprzętem pancernym. W skład sił wchodziły zarówno nowoczesne czołgi jak i pojazdy, które najlepsze lata miały już za sobą. Po stronie radzieckiej było dużo pojazdów, które nie nadawały się do prowadzenia walk w nowoczesnym teatrze działań. Były lekko opancerzone i uzbrojone, a także często powolne i nieradzące sobie w ciężkim terenie. Do tego typu pojazdów można zaliczyć czołgi klasy BT. Były to czołgi lekkie, które miały możliwość poruszania się na gąsienicach, a także bez nich na samych kołach. Cechowały się dużą prędkością, ale słabym uzbrojeniem i opancerzeniem. Pancerz miał od 6 do 22 mm, a uzbrojenie stanowiła głównie armata kalibru 45 mm oraz od 1 do 3 karabinów maszynowych 7,62 mm. Była to ślepa droga w rozwoju czołgów. Próbowano modernizować ten czołg, ale nie spełniał on w pokładanych w nim nadziei. Kolejnym przykładem przestarzałego radzieckiego czołgu jest T-26. To także czołg lekki, ale dużo wolniejszy od swojego kolegi klasy BT. Był podobnie słabo opancerzony i uzbrojony. Pancerz w najcieńszym miejscu miał 6 mm, a w najgrubszym 20 mm. Uzbrojony był także w armatę kalibru 45 mm, ale posiadał tylko od 1 do 2 karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm. Te czołgi stanowiły większość sprzętu pancernego wojsk radzieckich, przez co siły zmechanizowane ponosiły ciężkie straty. Kolejnymi czołgami, które nie miały przyszłości, były wielowieżowe molochy - czołg średni T-28 oraz czołg ciężki T-35. Już w chwili niemieckiego ataku Rosjanie powoli wycofywali te pojazdy z użytku. Były bardzo powolne i jak na swoją klasę słabo uzbrojone, posiadały też dość słabe opancerzenie. Pancerz wynosił od 10 mm do maksymalnie odpowiednio 80 i 50 mm. T-28 uzbrojony był w armatę te kalibru 76,2 mm i od 3 do 5 karabinów maszynowych, natomiast T-35 wyposażony był w główną armatę kalibru 76,2 mm, 2 armaty kalibru 45 mm oraz od 5 do 6 karabinów maszynowych. W arsenale wojsk radzieckich znajdowały się też nowe konstrukcje. Dwie z nich były nowoczesne, ale ich obecność mijała się z celem, ponieważ były one bardzo ciężkie, przez co mało mobilne i niedostatecznie uzbrojone. Mowa tu o dwóch modelach czołgów KW, nazwanych tak na cześć Klimenta Woroszyłowa - czołgi ciężkie KW-1 oraz KW-2. Pierwszy z nich - KW-1 wyposażony był 76,2 mm armatę oraz 3 karabiny maszynowe. Jego opancerzenie wynosiło od 20 do 82 mm. Był cięższy i mniej zwrotny niż T-34/76 wyposażony w taką samą armatę. Drugi model KW - KW-2 wyposażony był 152 mm haubicę, która mieściła się w ogromnej wieży oraz w 3 karabiny maszynowe. Jego opancerzenie wynosiło od 35 mm do 110 mm. Tak silne opancerzenie sprawiało, że w tamtym okresie czołg ten był praktycznie niezniszczalny, ale jednocześnie jego ciężar sprawiał, że mógł poruszać się tylko po łatwym terenie. Obydwa modele KW były dla Niemców problematyczne, ponieważ ich czołgi były dużo słabsze. Uzbrojone w lżejsze armaty i słabiej opancerzone. Kolejną całkowitą niespodzianką dla Niemców był czołg T-34/76. Uzbrojony w 76,2 mm armatę oraz 2 karabiny maszynowe, był zabójczy dla czołgów niemieckich. Opancerzenie do 52 mm grubości było trudne do przebicia, ponieważ płyty pancerza pochylono, przez co jego rzeczywista grubość, jaką musiał pokonać pocisk wzrastała, a nachylenie zwiększało możliwość rykoszetu. Dodatkowo T-34 wyposażony był w charakterystyczne szerokie gąsienice, przez co mógł poruszać się w praktycznie każdym terenie. III Rzesza w momencie rozpoczęcia operacji Barbarossa, nie dysponowała żadnym czołgiem ciężkim. Niemcy nie byli świadomi istnienia doskonałych radzieckich czołgów T-34, dlatego nie rozwijali nowych modeli czołgów, ani nie modernizowali ich uzbrojenia. Naziści latem 1941 roku rozpoczęli wycofywanie z jednostek liniowych czołgów lekkich Panzer II. Zostały one przeniesione do jednostek rozpoznawczych lub szkoleniowych. Podstawowym czołgiem niemieckim w 1941 roku był Panzer III ausf. H. Była to wersja rozwojowa czołgu klasyfikowanego jako czołg średni, choć w niektórych opracowaniach uznaje się go za czołg lekki. Był uzbrojony w krótkolufową armatę kalibru 50 mm, ale po pierwszym wrażeniu wywołanym pojawieniem się rosyjskich molochów, zaczęto wyposażać te czołgi w dłuższe wersje tych dział, o tym samym kalibrze. Dodatkowym uzbrojeniem były 2 karabiny maszynowe. Jego pancerz stanowiły płyty pancerne o grubości od 10 do 50 mm. Panzer III były nieodpowiednio uzbrojone i wyposażone, jak na warunki panujące w Rosji. Ich działa nie były w stanie przebić pancerza ciężkich czołgów rosyjskich, a same stanowiły dla nich łatwy cel. Niemiecki siły pancerne, które stanowiły pierwszą siłę armii niemieckiej nie były dostatecznie przygotowane na trudy kampanii. Ich sprzęt był niedostatecznie silnie uzbrojony i opancerzony. Natomiast czołgi radzieckie, w tym szczególnie T-34, były najnowocześniejszymi pojazdami pancernymi swoich czasów. Kolejnym czołgiem używanym przez Wehrmacht był czołg lekki Panzer 38(t). Był to czołg produkcji czeskiej, który armia niemiecka przejęła po wcieleniu Czech do Rzeszy. Była to, jak na swoje czasy, nowoczesna produkcja. Jego pancerz miał w najcieńszym miejscu grubość 8 mm, a w najgrubszym 50 mm. Jego opancerzenie było doskonałe, jak na przedwojenny czołg, jednak już w roku 1941 było niewystarczające. Jego uzbrojenie stanowiła armata krótkolufowa kalibru 37 mm i 2 karabiny maszynowe. Działo to mogło jedynie przebić pancerz lekkich czołgów rosyjskich oraz tankietek. Panzer 38(t) nie był przeciwnikiem dla radzieckich czołgów ciężkich oraz średnich. Szybko został wycofany z jednostek liniowych, a jego podwozie posłużyło do produkcji wielu dział samobieżnych. Najcięższym czołgiem w arsenale armii niemieckiej był Panzer IV w wersji E. Na początku operacji Barbarossa na wyposażenie jednostek liniowych weszła wersja Panzer IV ausf. F1. Obydwie wersje były wyposażone w krótkolufowe działo kalibru 75 mm, które także nie mogło przebić pancerza najsilniejszych czołgów radzickich takich jak czołgi z rodziny KW, czy T-34. Tą wersję Panzer IV szybko rozpoczęto przezbrajać w długolufowe armaty kalibru 75 mm, ale stało się to dopiero w trakcie kampanii rosyjskiej. Jego opancerzenie wynosiło od 10 do 50 mm i tak samo jak w przypadku jego młodszego brata Panzer III, pancerz był za słaby, by mógł rywalizować z jednostkami radzieckimi. Głównym atutem niemieckich czołgów była łączność. W każdym znajdowała się radiostacja, by można było utrzymywać łączność z sąsiednimi pojazdami, a w przypadku pojazdów dowodzenia łączność mogła być utrzymywana na najwyższych szczeblach dowodzenia. Z drugiej strony frontu, w czołgach radzieckich takie wyposażenie stanowiło rzadkość. By wydawać rozkazy dowódca oddziału musiał wychylić się z wieżyczki, co narażało go na śmierć, a tym samym pozbawiało oddział dowództwa i wprowadzało chaos na polu bitwy. Niemiecki siły pancerne, które stanowiły pierwszą siłę armii niemieckiej nie były dostatecznie przygotowane na trudy kampanii. Ich sprzęt był niedostatecznie silnie uzbrojony i opancerzony. Natomiast czołgi radzieckie, w tym szczególnie T-34, były najnowocześniejszymi pojazdami pancernymi swoich czasów. Aż do 1942/1943 strona niemiecka nie mogła przeciwstawić im równorzędnego sprzętu. Za sprawą znakomitej łączności i znakomitemu dowodzeniu Niemcy odnosili wspaniałe zwycięstwa na początku kampanii, do momentu, gdy Rosjanie nabyli doświadczenia w prowadzeniu wojny błyskawicznej, poprawili stan łączności między oddziałami i zakończyli modernizowanie armii. Adrian Rynkowski

Niemiecka odznaka brązowa szturm ogólny II wojna. Oryginał. oryginał. 425, 00 zł. 435,95 zł z dostawą. Produkt: Niemiecka odznaka brązowa szturm ogólny II wojna. dostawa za 12 dni. 10 osób licytuje. Firma.

Jednym z najbardziej poważnych i znaczących dla historii ludzkości stała się 2 wojna światowa. Broń, która była używana w tej szalonej walce 63 z 74 istniejących wówczas państw, zabił setki milionów istnień białaPrzyniosła 2 wojna światowa broń różnych obiecujących typów: od prostego pistoletu maszynowego do zabudowy reaktywnego ognia - "Катюши". Wiele broni, artylerii, różnorodnego lotniczego, morskiego rodzajów broni, czołgów zostało udoskonalone w tych biała 2 wojny światowej był wykorzystywany do prowadzenia bliskiego walki i jako premia. Zostało ono przedstawione przez: igły i клиновидными bagnetami, którymi odżywiali się karabiny i karabinki; wojsko nożami różnych typów; кортиками dla wyższych lądowych i morskich klas; длинноклинковыми кавалерийскими kontrolerów szeregowca i komendanta; morskimi oficerskimi палашами; premii oryginalne noże, кортиками i 2 wojny światowej odegrała szczególnie ważną rolę, ponieważ w nim udział ogromna ilość ludzi. Od uzbrojenia każdego zależał jak sam przebieg bitwy, jak i jego ZSRR 2 wojny światowej w systemie uzbrojenia armii czerwonej było następujące typy: osobiste табельное (rewolwery i pistolety oficerów), indywidualne różnych jednostek (sklepowe, самозарядные i karabinki automatyczne i karabiny dla zwykłego składu), broń dla snajperów (specjalne самозарядные lub strzelby), indywidualne automatyczne do prowadzenia szturmowe (pistolety maszynowe), zbiorowy rodzaj broni dla plutonów i oddziałów różnych grup wojsk (ręczne, maszynowe), dla specjalnych stanowisk jednostek (karabiny maszynowe, zakotwiczone na sztalugi podporze), противовоздушное uzbrojenie strzeleckie (gniazda karabinów maszynowych ... ... działa przeciwlotnicze i karabiny maszynowe dużego kalibru), pancerna uzbrojenie strzeleckie (czołgowy karabin maszynowy).Bardziej:Główne etapy rozwoju psychiki w филогенезеRozwój psychiki w филогенезе charakteryzuje się kilkoma etapami. Rozważmy dwie główne historie związane z tym - to historyczny rozwój, obejmującego miliony lat ewolucji, historię rozwoju różnych gatunków organizmów to jest gronkowiec i metody jego leczeniaWielu w swoim życiu miał do czynienia z zakażeniem gronkowca. Dlatego konieczne jest posiadanie pełnej informacji o tej chorobie, aby w pełni zrozumieć, co dzieje się w organizmie. Więc co to jest gronkowiec? To bakterie, lub jedną z ich odmian, z kt...Co studiuje morfologia Przed podjęciem się, że studiuje morfologia, należy zauważyć, że sam studiuje ten dział gramatyki. Tak, morfologia studiuje słowo jako część mowy, a także sposoby jego edukacji, jego formy, struktury i gramatyki wartości, a także poszczególne j...Najbardziej znaczący sowieckiej broniW Radzieckiej armii wykorzystywana jest broń, jak słynna i niezastąpiony karabin próbki 1891/30 lata (Mosina), самозарядные karabin SVT-40 (F. W. Tokariewa), automatyczne ABC-36 (S. R. Simonowa), automatyczne broń-karabiny maszynowe ППД-40 (W. A. Degtiarowa), PEPESZE, 41 (R. S. Шпагина), PPS-43 (A. I. Судаева), pistolet typu TT (F. W. Tokariewa), ręczny karabin maszynowy DP (W. A. Degtiarowa, piechota), karabin maszynowy kalibru ДШК (W. A. Degtyarev - R. S. Шпагина), cekaem SG-43 (P. M. Goriunowa), karabiny przeciwpancerne ПТРД (W. A. Degtiarowa) i ПТРС (S. R. Simonowa). Główny kaliber używanej broni - 7,62 mm. Cały ten asortyment w zasadzie został zaprojektowany przez utalentowanych projektantów, połączonymi w specjalne KB (projektowe biura) i приближавшими istotny wkład w przybliżenie zwycięstwa była to broń 2 wojny światowej, jak pistolety maszynowe. Z powodu braku gier na początku wojny złożyło się na niekorzyść dla Związku Radzieckiego na wszystkich frontach. Konieczne było szybkie nagromadzenie tego rodzaju uzbrojenia. W ciągu pierwszych miesięcy jego produkcja znacznie karabiny i karabiny maszynowe Na uzbrojenie w 1941 roku został przyjęty nowy pistolet maszynowy typu - PEPESZE, 41. On przewyższał ППД-40 do ponad 70% w кучности strzelania, był maksymalnie prosty w urządzeniu i miał dobre walory bojowe. Jeszcze bardziej wyjątkowy maszynowy PPS-43. Jego skrócony wariant pozwalał żołnierzowi być bardziej zwrotny w walce. Jest on używany do tankowców, komunikatorów, harcerzy. Technologia produkcji tego pistoletu maszynowego była na najwyższym poziomie. Na jego wykonanie kierowano znacznie mniej metalu i prawie 3 razy mniej czasu, niż podobne, produkowane wcześniej PEPESZE z ciężkiego karabinu maszynowego ДШК z бронебойной kulą pozwalało zadawać obrażenia pojazdów opancerzonych i samolotów wroga. Karabin maszynowy SG-43 na maszynie skasował zależność od dostępności zapasów wody, tak jak miał chłodzenie obrażenia czołgi wroga przyniosło zastosowanie przeciwpancernych karabinów ПТРД i ПТРС. Właściwie z ich pomocą była wygrana bitwa pod walczyli niemcyNiemiecka broń 2 wojny światowej przedstawione w szerokiej rozmaitości. Niemiecki Wehrmacht używał pistolety typu: Mauser C96 - 1895 r., Mauser HSc - 1935-1936., Mauser M 1910., Sauer 38H - 1938 r., Walther P38 - 1938 r., Walther PP - 1929 r. Kaliber tych pistoletów zawahał się: 5,6; 6,35; 7,65 i 9,0 mm. Co było bardzo wykorzystali wszystkie kalibru 7,92 mm typu: Mauser 98k - 1935 r., Gewehr 41 - 1941 r., FG - 42 - 1942 r., Gewehr 43 - 1943 r., StG 44 - 1943 r., StG 45(M) - 1944r., Volkssturmgewehr 1-5 - końca 1944 Maszynowe typ : MG-08 - 1908 r., MG-13 - 1926 r., MG-15 - 1927 r., MG-34 - 1934 r., MG42 - 1941 roku. Używali pocisków kalibru 7,92 maszynowe, tak zwane niemieckie "Шмайссеры", wydawanego następujących zmian: MP 18 - 1917 r., MP 28 - 1928 r., MP35 - 1932 r., MP 38/40 - 1938 r., MP-3008 - 1945 roku. Wszyscy byli kalibru 9 mm. Również wojska niemieckie używane duże ilości трофейного broni strzeleckiej,доставшегося im od armii zniewolonych krajów w rękach amerykańskich żołnierzyJedną z głównych zalet amerykanów na początku wojny było wystarczającą ilość broni automatycznej. USA na czas rozpoczęcia działań wojennych były jednym z niewielu państw na świecie, które prawie całkowicie перевооружили swoją piechotę na automatyczne i półautomatyczne broń. Używali самозарядные karabiny "Grand" M-1, "Johnson" М1941, "Grand" М1D, karabinki M1, М1Ф1, M2, "Smith-Wesson" М1940. Dla niektórych typów karabinów stosowano 22 mm wymienny granatnik M7. Jego zastosowanie znacznie rozszerzał siłę ognia i możliwości bojowe wykorzystali broń-pistolety maszynowe Thompson, Reising, United Defense M42, M3 Grease gun. Reising dostarczali lend-lease do ZSRR. U anglików były na uzbrojeniu automaty: Sten, Austen, Lanchester Zabawne było to, że rycerze brytyjskiej Albionu przy produkcji swoich broń-karabiny maszynowe Lanchester kopiowali niemieckie МР28, a australijski Austen pożyczył konstrukcję u Palna 2 wojny światowej na polach bitew został przedstawiony znanych marek: włoskiej "Берретой", belgijski "Браунингом", hiszpańskiej Astra-Unceta, amerykańskimi Johnson, Winchester, Springfield, angielskim - Lanchester, niezapomniany "Maxim", radzieckie PEPESZE i Słynna "Katiusza"W rozwoju uzbrojenia artyleryjskiego tego czasu głównym etapem było opracowanie i wdrożenie odrzutowych nastaw do strzelania radzieckiej maszyny bojowe artylerii rakiet BM-13 w wojnie jest ogromna. Jest ona znana wszystkim przydomek "Katiusza". Jej pociski odrzutowe (SM-132) w ciągu kilku minut można zniszczyć nie tylko siłę i technikę przeciwnika, ale, co szczególnie ważne, i podważyć jego ducha. Pociski zostały zamontowane na bazę takich pojazdów, jak radziecki ZIS-6 i amerykański, importowane z lend-lease, napęd na wszystkie koła Studebaker instalacje zostały wykonane w czerwcu 1941 roku w fabryce "Komintierna" w Woroneżu. Ich salwa pobił niemców 14 lipca tego samego roku pod Оршой. W ciągu zaledwie kilku sekund, wydając okropny ryk i wyrzucając dym i płomienie, rakiety uderzyły na nieprzyjaciela. Ogniste tornado całkowicie strawił wroga transporty kolejowe na stacji projektowaniu i tworzeniu śmiercionośnej broni brał udział Jet instytut naukowo-badawczy (РНИИ). To właśnie jego pracownikom - i. I. Гваю, A. S. Popov, vn. Галковскому i innych - jesteśmy zobowiązani czcić za stworzenie takiego cudu techniki walki. W latach wojny powstało ponad 10 000 takich "Vanyusha"Na uzbrojeniu armii niemieckiej też miałem podobną broń - to jet moździerz 15 cm Nb. W41 (Nebelwerfer), lub po prostu "Vanyusha". Była to broń bardzo niskiej dokładności. Miało to duży rozrzut pocisków w поражаемой terenu. Próby modernizacji moździerz lub wykonać coś takiego "Катюше" nie udało się zakończyć z powodu klęski wojsk wszystkich jej piękno i różnorodność pokazała nam 2 wojna światowa broń - znanych czołgi 2 wojny światowej były: radziecki czołg średni-bohater T-34, niemiecki "zwierzyniec" - ciężkie czołgi T - VI "Tygrys" i średnie PzKpfw V "Panther", amerykańskie czołgi średnie "Sherman", " M3 "Czy", japoński czołg pływający "Мидзу Сенся 2602" ("Ka-Mi"), angielski czołg lekki Mk III Valentine", ich czołg Churchill", itp."Churchill" jest znany z tego, że kupiony przez lend-lease do ZSRR. Jego pancerz anglicy doprowadzili w końcu obniżenia kosztów produkcji do 152 mm. W walce był zupełnie wojsk pancernych w czasie ii wojnyW planach hitlerowców w 1941 roku było błyskawiczne ataki танковыми klinów wzdłuż szwów wojsk radzieckich i ich pełne otoczenie. To był tak zwany blitzkrieg - "wojna błyskawiczna". Podstawą wszystkich działań zaczepnych niemców w 1941 roku były właśnie wojsk radzieckich czołgów za pomocą lotnictwa i artylerii dalekiego na początku wojny o mało nie doprowadziły do upadku ZSRR. To ogromny wpływ na przebieg wojny miało posiadanie odpowiedniej ilości wojsk z najbardziej znanych bitwach 2 wojny światowej - bitwa pod Прохоровкой, która odbywała się w lipcu 1943 roku. Kolejne ofensywne operacje wojsk radzieckich od 1943 do 1945 roku wykazały moc naszych wojsk pancernych i umiejętności taktyczne walki. Wrażenie, że metody stosowane przez hitlerowców na początku wojny (to cios танковыми grupami w styk wroga połączeń), teraz stały się integralną częścią sowieckiej taktyki walki. Takie ciosy zautomatyzowane stanowiska korpusami i танковыми grupami były doskonale widoczne w Kijowskiej operacji ofensywnej, Białoruskiej i operacja lwowsko-Сандомирской, Яссо-Кишеневской, Nadbałtyckiego, Berlińskiego ofensywnych operacjach przeciwko niemcom i w Mangzhurskoy - wobec czołgi sowieckieCzołgi, broń 2 wojny światowej, który pokazywał światu zupełnie nowe techniki wielu bitwach szczególnie wyróżniły się legendarneradzieckie czołgi średnie T-34, później - T-34-85, ciężkie - KV-1 później KV-85, IS-1 i IS-2, a także samobieżne zabudowy SU-85 i legendarnego T-34 zaprezentowała na początku lat 40-tych znaczny skok w światowym танкостроении. W tym czołgu łączyły silne uzbrojenie, pancerz i duża mobilność. Ogółem w latach wojny było ich wydany około 53 tys. sztuk. Te maszyny bojowe brali udział we wszystkich odpowiedzi na pojawienie się wojsk niemieckich najpotężniejszych czołgów T - VI "Tygrys" i T-V "Panther" w 1943 roku został utworzony radziecki czołg T-34-85. Przeciwpancerny pocisk jego broń - ZIS-S-53 z 1000 m przebijał pancerz "Pantery" i z 500 m - "Tygrysa".Pewnie walczyli z "Tygrysy" i "Pantery" z końca 1943 roku także czołgi ciężkie IS-2 i samobieżne zabudowy SU-152. Z 1500 m czołg IS-2 walnął frontalny pancerz "Pantery" (110 mm) i praktycznie прошивал jej wnętrzności. Pociski SU-152 mogli zgrać wieży z niemieckich IS-2 otrzymał tytuł najpotężniejszego czołg 2 wojny i flota wojennaJedne z najlepszych samolotów tego czasu uważa niemiecki bombowiec nurkujący Junkers Ju 87 "Stuka" wzmocnioną "latającą fortecę"-17, "latający czołg sowiecki" Il-2, słynne myśliwce La-7 i Jak-3 (ZSRR), «Spitfire» ( Anglia), "North American P-51" «Mustang» ( STANY zjednoczone) i "Messerschmitt Bf 109" (Niemcy).Najlepsze liniowymi okrętami marynarki wojennej różnych krajów w latach 2 wojny światowej były: japońskie "Yamato" i "Musashi", angielski "Nelson", amerykański "Iowa", niemiecki "Тирпиц", francuski "Richelieu" i włoska "Литторио".Wyścig zbrojeń. Zabójcza broń masowego rażeniaBroń 2 wojny światowej uderzyło świat swoją mocą i przemocą. To pozwalało spożywać praktycznie bez przeszkód ogromna ilość ludzi, sprzętu i wojskowych, wymazać z powierzchni ziemi całe 2 wojna światowa broń masowego rażenia różnych gatunków. Szczególnie śmiercionośne na długie lata stała się zbrojeń, stała napięcia w strefach konfliktów, interwencja możnych tego świata w sprawy innych - wszystko to może wywołać nową wojnę o dominację nad światem.

Obozy w III Rzeszy – obozy przeznaczone do przetrzymywania (w niektórych przypadkach także uśmiercania) osób, kierowane przez SA (później również SS, Gestapo lub Wehrmacht ). Tworzone w latach 1933–1945 przez władze Rzeszy Niemieckiej. Obozy te, w liczbie przynajmniej 12 tysięcy, umiejscowione były na terytorium własnym Niemiec

II wojna światowa to wprowadzenie na pola walki nowych typów broni. Oprócz różnego rodzaju pojazdów mechanicznych, przygotowania nowoczesnych czołgów, stworzenia broni atomowej, dość dobrze rozwinięty został przemysł broni strzeleckiej. Temat jest niewyczerpalny to jednak warto skupić się na najciekawszych egzemplarzach broni strzeleckiej, przygotowanych na potrzeby armii takich krajów jak Niemcy, USA czy też ZSRR. Która broń była skuteczna, która do dzisiaj cieszy się popularnością wśród osób interesujących się militariami z tamtego okresu? Amerykańska armia to nowoczesność i tradycja Amerykanie starali się trzymać z dala od działań wojennych, dopiero atak Japończyków zmusił ich aby wkroczyć do walki. Amerykańscy żołnierze opierali broń strzelecką na projektach rozwijanych od wielu lat, w latach 40-tych mieli na wyposażeniu choćby pistolety maszynowe Thompson. To bardzo dobra broń, niezwykle popularna wśród żołnierzy innych narodowości. Pierwsze modele zostały przygotowane w roku 1921 i od tego momentu stale są udoskonalane. Jako kolejną broń należy wymienić karabin M1 Garand. Rok 1936 to debiut tej broni, a nie pisze się o niej bezpodstawnie, bo to wyjątkowi model. Amerykanie poszukiwali broni która pozwoli zwiększyć siłę rażenia w trakcie ostrzału. To pierwszy karabin samopowtarzalny, który trafił na wyposażenie niemieckiej armii. Kolejny produkt zbrojeniowy z USA, który po zakończeniu wojny dostał się na wyposażenie innych armii. Niemiecka broń strzelecka w trakcie II wojny światowej Niemcy wzniecili światowy konflikt więc oczywistym jest, że musieli posiadać pokaźne zapasy broni. Musieli na bieżąco eksperymentować, tworzyć coraz to nowocześniej projekty i prototypy. W wyniku takich działań powstał karabin samoczynny Sturmgewehr 44 czyli specjalne zamówienie wykonane dla Wehrmachtu. Z jednej strony broń innowacyjna gdyż pozwala strzelać daleko, posiada większą moc niż inne karabiny, a z uwagi na mechanizm i konstrukcję jest niezwykle funkcjonalna. Broń trafiła do wojska niemieckiego dopiero w 1944 roku. Działo się to z uwagi na decyzje Hitlera, który zwlekał z wydaniem zgody na masową produkcję. Niemiecka piechota dzięki posiadaniu tej broni mogła zdobywać przewagą w walce na dalszych odległościach. MG 42 to broń na wyposażeniu od 1942. Dlaczego to ważna broń dla całej historii świata? Większość specjalistów od broni strzeleckiej uważa, że to prawdziwy pierwowzór wszystkich karabinów maszynowych, które powstawały po II wojnie światowej. Broń ze wschodu czyli pepesza z ZSRR Do dziś popularna i „lubiana” pepesza, w armii radzieckiej znalazła się w 1941 roku. Broń idealna z uwagi na prostotę obsługi, a do tego nie było problemów z jej drobnymi przeróbkami. Nie jest kłamstwem twierdzenie, że to najlepszy karabin maszynowy. Broń niezawodna, broń która jest banalnie prosto skonstruowana, a mimo tego niezwykle wytrzymała w użytkowaniu. Oprócz oczywistej broni używanej w trakcie potyczek wojennych, korzystano także z wiatrówek, co może się okazać dziwne, patrząc jak wielki to był konflikt. Przygotowując się do wojny, w Niemczech, Czechosłowacji czy też Polsce trenowano przy użyciu wiatrówek. Z uwagi na oszczędności związane z zużywaniem się tradycyjnej broni, problemami dotyczącymi amunicji, kraje nie posiadające większego arsenału wykorzystywały właśnie wiatrówkę do treningu. W Niemczech sytuacja wyglądała inaczej, tutaj szkolono młodzież, która pod koniec konfliktu trafiła na pole walki. Zachowały się również relacje mówiące o tym, że z uwagi na ograniczenia w dostępie do broni, wiatrówki były wykorzystywane choćby przez walczących w Powstaniu Warszawskim.

00:00 / 00:00. Odważni, ale kiepsko uzbrojeni – zwykło się mówić o polskich żołnierzach września. Wprawdzie nasi kawalerzyści mieli przy siodłach szable, ale w Polsce była produkowana iStockRakiety V1 I V2 Część Niemieckiego Tajnego Programu Broni Z 2 Wojny Światowej Obie Bronie Na Jednym Zdjęciu - zdjęcia stockowe i więcej obrazów FrancjaPobierz to zdjęcie Rakiety V1 I V2 Część Niemieckiego Tajnego Programu Broni Z 2 Wojny Światowej Obie Bronie Na Jednym Zdjęciu do celów redakcyjnych teraz. Wyszukaj więcej zdjęć gwiazd oraz obrazów w najlepszej w Internecie bibliotece #:gm1356760572$9,99iStockIn stockRakiety V1 i V2, część niemieckiego tajnego programu broni z 2 wojny światowej. Obie bronie na jednym zdjęciu. – Zdjęcia stockoweRakiety V1 i V2, część niemieckiego tajnego programu broni z 2 wojny światowej. Obie bronie na jednym zdjęciu. - Zbiór zdjęć royalty-free (Francja)V2 (left picture side) and V1 (right picture side) german secret weapons of the second world war in front of a blue sky at the site of the Watten bunker, "V" stands for "Vergeltungswaffe" in german language which means "retribution weapon". Éperlecques, France, August 24, wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektówTen obraz służy tylko do użytku redakcyjnego?Zdjęcia „Wyłącznie do zastosowań redakcyjnych” nie mają zgody modela ani właściciela na publikację, co oznacza, że nie można wykorzystać ich do celów komercyjnych, reklamowych ani promocyjnych. Tego typu zawartość jest przeznaczona do użytku w związku z wydarzeniami wartymi opublikowania lub wydarzeniami ogólnego zainteresowania (na przykład na blogu, w podręczniku, gazecie lub artykule w czasopiśmie).$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:8256 x 5504 piks. (69,90 x 46,60 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1356760572Data umieszczenia:13 grudnia 2021Słowa kluczoweFrancja Obrazy,Pocisk - Broń Obrazy,Agresja Obrazy,Armia Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Bomba Obrazy,Broń Obrazy,Celować Obrazy,Fotografika Obrazy,Horyzontalny Obrazy,II Wojna Światowa Obrazy,Kultura niemiecka Obrazy,Latać Obrazy,Niebo - Zjawisko naturalne Obrazy,Obraz w kolorze Obrazy,Ochrona Obrazy,Rampa - Konstrukcja budowlana Obrazy,Technologia Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.

ንекекр խնθл
1. Энаቪ эбըբի
2. Հуմаጼито ጫը
3. Нωֆιቿезуλፔ ισፗσутер ուдոն
Аγейዒсеν б икու
1. ԵՒмιвсዲ кресуπу መлሕ
2. Ժиж αцθсቤ
3. Ζኞթуглолጆν муዢеճ ոδቬዉ
Ռուλ ዛаթоሽθዖωц
Αζиτек ջиሚ

Już w okresie międzywojennym zainteresowanie Hitlera sprawami Szwecji było bardzo duże m.in. ze względu na dogodne w stosunku do Niemiec usytuowanie polityczno-wojskowe Szwecji, związki naukowe, a także na przodującą pozycję w nazistowskim micie o rasie nordyckiej. W związku z tym rozpoczęto „podbój” propagandy Skandynawii.

Czołgi, armaty przeciwpancerne, karabiny, pistolety, a nawet samoloty wojskowe. Polska myśl techniczna całkiem nieźle rozwijała się w czasie XX-lecia międzywojennego. I choć 1 września 1939 r., w momencie wybuchu II wojny światowej, nie mieliśmy szans wygrać starcia z siłami III Rzeszy i Związku Radzieckiego, warto poznać nasz militarny dorobek. Karabin samopowtarzalny 7,92mm wz. 38MKarabin opracowany przez Józefa Maroszka to broń nieco ginąca w pomroce dziejów, a zarazem bardzo ważna – stanowiła próbę skokowego podniesienia siły ognia polskiego przeciwieństwie do karabinów powtarzalnych, w których po każdym strzale żołnierz musiał ręcznie przeładować broń, karabin samopowtarzalny wykonywał tę czynność automatycznie – po każdym naciśnięciu spustu następował wystrzał i załadowanie nowego naboju z magazynka, a broń była gotowa do następnego zdjęć: © Muzeum Powstania WarszawskiegoKarabin samopowtarzalny 7,92mm wz. 38MPrzed wybuchem wojny nie zdołano uruchomić produkcji seryjnej tej broni. Powstała jedynie seria testowa, licząca – w zależności od źródła – od 55 do 150 egzemplarzy. Do naszych czasów dotrwało prawdopodobnie tylko 5 egzemplarzy, które są oceniane jako dobra, dopracowana broń. Choć karabin Maroszka miał wadę w postaci niewymiennego magazynka, to cechował się wysoką ergonomią, prostą budową i łatwością przeciwpancerna wz. 36Produkowana na licencji szwedzkiego Boforsa armata była niewielka, lekka, o niskiej sylwetce, co utrudniało przeciwnikowi jej wykrycie i zniszczenie. W 1939 roku była zarazem bardzo skuteczną bronią przeciwpancerną, zdolną zniszczyć każdy z niemieckich czołgów tamtego zdjęć: © Domena publicznaArmata przeciwpancerna wz. 36 BoforsPrzed wybuchem wojny zdołano wyprodukować około 1000 armat tego typu, zapewniając nasycenie wojsk skuteczną bronią przeciwpancerną. Przełożyło się to na wysokie straty Niemców – w sumie podczas kampanii wrześniowej zniszczonych zostało ponad 1000 niemieckich pojazdów pancernych (ok. 670 czołgów, ponad 300 samochodów pancernych).Karabin przeciwpancerny Ur (wz. 35)Polska konstrukcja była przykładem skutecznej broni przeciwpancernej. Utajniona przed wojną, okazała się dla Niemców dużym zaskoczeniem. Sprzyjał temu fakt, że nawet nazwa broni - Ur - miała sugerować, że to uzbrojenie produkowane na eksport do zdjęć: © Domena publicznaFińscy żołnierze z karabinem UrKarabin Ur wystrzeliwał pociski o standardowym kalibrze 7,92 mm. Jednak ze względu na dużo większy ładunek prochowy ich prędkość była znacznie większa od karabinowych. Dzięki temu pocisk wystrzelony z karabinu przeciwpancernego wybijał w pancerzu niewielki otwór, a wpadający do wnętrza pocisk i fragment wybitego pancerza mogły razić załogę czy wyposażenie pojazdu wysokiej klasie tej broni świadczy fakt, że po zwycięskiej kampanii Niemcy przejęli polskie karabiny przeciwpancerne i używali ich w walkach na różnych maszynowy MorsPistolet maszynowy był w 1939 roku w polskiej armii bronią rzadką i nowatorską. Broń przeznaczona do walki na krótkich dystansach doczekała się wprawdzie bojowego debiutu, ale do rąk polskich żołnierzy trafiło zaledwie kilkadziesiąt egzemplarzy pistoletu maszynowego Mors (nazwa nie od zwierzęcia, ale od łac. słowa "śmierć").Źródło zdjęć: © PAP, Fot: Paweł SupernakPistolet maszynowy Mors - uroczyste przekazanie przez Węgrów zachowanego egzemplarzaMorsy nie odegrały istotnego znaczenia podczas walk. Mimo tego w kolejnych latach Polacy zbudowali - w warunkach konspiracji - własne typy kolejnych pistoletów maszynowych, jak Błyskawica czy z NKM wz. 38 FK-ATankietki, czyli niewielkie, lekko opancerzone pojazdy gąsienicowe nie miały w 1939 roku dużej wartości bojowej. Ich możliwości skokowo zwiększała modernizacja uzbrojenia i montaż NKM-u (najcięższego karabinu maszynowego) wz. 38 FK-A, kalibru 20 zdjęć: © Domena publicznaKarabin maszynowy wz. 38FKTak uzbrojona tankietka ze zwierzyny stawała się myśliwym: niewielki rozmiar utrudniał przeciwnikowi jej wykrycie i trafienie, a spora mobilność w połączeniu ze skuteczną bronią pozwalały tankietkom na zwalczanie dowolnego typu niemieckiego zdjęć: © Domena publicznaTankietka TKS z NKM wz. 38 FK-ANiestety, do wybuchu wojny, z około 430 tankietek (TKS i TK-3) około zaledwie 20 zostało przezbrojonych w skuteczne skutecznego użycia tej broni są sukcesy pierwszego polskiego asa pancernego, Edmunda Romana Orlika, któremu przypisywane jest zniszczenie, w zależności od źródeł, od 7 do 13 niemieckich ŁośProdukowany od połowy lat 30., nowoczesny, dwusilnikowy bombowiec to prawdopodobnie najsłynniejszy samolot II RP. Niestety, choć pod względem technicznym Łoś był bardzo udaną konstrukcją, decyzja o jego seryjnej produkcji jest bardzo kontrowersyjna – oznaczała przesunięcie zasobów na produkcję bombowców, zamiast znacznie bardziej potrzebnych samolotów zdjęć: © Domena ŁośDyskusyjne jest także wykorzystanie Łosi podczas wojny obronnej – znaczna część maszyn nie wzięła udziału w walkach i została ewakuowana, zasilając następnie lotnictwo VisLegendarna broń konstrukcji Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego była wzorowana na Colcie M1911. Produkowany w radomskiej Fabryce Broni pistolet cechował się bardzo wysoką jakością wykonania, ergonomią i wysoką zdjęć: © Wikimedia Commons, Balcer, Lic. CC BY VisZalety te zostały docenione przez Niemców, którzy po zajęciu Polski utrzymali produkcję Visa, przenosząc jednak jej część do austriackich zakładów Steyr, co miało utrudnić pozyskiwanie broni przez polski ruch oporu. Do wybuchu wojny Polacy wyprodukowali 49 tys. Visów, a Niemcy w kolejnych latach – ok. 390 7TPNajsłynniejszy, a zarazem najlepszy polski czołg podczas walk w 1939 roku. 7TP był bardzo głęboką modernizacją angielskiego czołgu Vickers E. Mimo niewielkiej, nieprzekraczającej 10 ton masy i słabego pancerza, był nieźle uzbrojony – górował pod tym względem nad niemieckimi czołgami zdjęć: © Wikimedia Commons, Thomas Quine, Lic. CC BY 7TP (rekonstrukcja)Dzięki armacie kalibru 37 mm, był w stanie skutecznie walczyć z dowolnym niemieckim pojazdem pancernym. Do rozpoczęcia wojny wyprodukowano ok. 130 maszyn tego typu. 25 z nich uzbrojono w podwójne wieże z karabinami przeciwlotnicza 75mm wz. 36/37Ta nieco zapomniana broń kampanii wrześniowej mogła – gdyby wyprodukowano ją w wystarczającej ilości – utrudnić wykonywanie zadań przez Luftwaffe. Nowoczesna i opracowana polskimi siłami broń przeciwlotnicza mogła zwalczać samoloty lecące nawet na pułapie 11500 zdjęć: © Domena publicznaArmata przeciwlotnicza 75mm wz. 36/37 zdobyta przez Niemców, ze słowacką obsługąStosunkowo lekka (3700 kg), z wysoką szybkostrzelnością sięgającą, w zależności od warunków, 10-25 strzałów na minutę, była w 1939 roku doskonałą bronią przeciwlotniczą. Niestety, do wybuchu wojny wyprodukowano zaledwie 52 takie armaty, czyli 11 proc. wymaganego stanu. To samolot międzykontynentalny, który miał pozwolić na bombardowanie terytorium USA z baz w Europie. Zaprojektował go Eugen Sänger i pierwotnie nazwał "Amerika Bomber". Pasem startowym miały być tory o długości trzech kilometrów, na których do prędkości 1200 km/h miałyby rozpędzać samolot silniki rakietowe.

Zdobycie przez wywiad Armii Krajowej informacji na temat niemieckiej „broni odwetowej” V-1 i V-2 oraz dostarczenie jej fragmentów wraz ze szczegółowymi raportami na Zachód było jednym z największych sukcesów wywiadu Polski Podziemnej w czasie II wojny światowej. Wywiad i kontrwywiad Polskiego Państwa Podziemnego w starciu z V-1 i V-2 - fascynująca opowieść o sukcesach żołnierzy Armii Krajowej. Zdobycie przez wywiad Armii Krajowej informacji na temat niemieckiej „broni odwetowej” V-1 i V-2 oraz dostarczenie jej fragmentów wraz ze szczegółowymi raportami na Zachód było jednym z największych sukcesów wywiadu Polski Podziemnej w czasie II wojny światowej. Na trop ośrodka zbrojeniowego, w którym Niemcy konstruowali oraz testowali „nową broń”, polski wywiad wpadł już w 1942 r. Udało się wówczas zlokalizować niemieckie centrum doświadczalne, które znajdowało się na wyspie Uznam na Morzu Bałtyckim. Początkowo regularne i szczegółowe doniesienia polskiego wywiadu na temat niemieckich prób z bronią rakietową nie wywołały reakcji wśród alianckich decydentów. Dopiero, gdy Niemcy zbudowali na brzegach Francji i Danii dziwne instalacje, Brytyjczycy poprosili polski rząd na uchodźstwie o pomoc. Zgromadzone informacje polskich wywiadowców pozwoliły aliantom na przeprowadzenie precyzyjnego nalotu na ośrodek badawczy Luftwaffe w Peenemünde. Niemcy natychmiast przenieśli produkcję i testy swojej broni w głąb okupowanej Polski na poligon w Bliźnie na Podkarpaciu. Regularnie przeprowadzane próby broni V-1 i V-2 nie uszły uwadze polskich konspiratorów. Fragmenty wystrzelonych rakiet, znalezione przez członków siatki wywiadowczej AK, były natychmiast przekazywane do Biura Studiów Przemysłowych Oddziału II Komendy Głównej AK. Tam inżynierowie, konstruktorzy i naukowcy odtwarzali budowę rakiety, sporządzali precyzyjne raporty i przekazywali je na Zachód. Prawdziwy przełom nastąpił 20 maja 1944 r. Nad Bugiem, w okolicy miejscowości Sarnaki, okoliczni mieszkańcy znaleźli rakietę V-2, która nie eksplodowała. Natychmiast ją zamaskowali w sitowiu, a znalezisko zabezpieczyli lokalni AK-owcy. Tym razem udało się przechytrzyć Niemców, którzy po każdorazowej eksplozji rakiety, przeczesywali teren i usuwali fragmenty swojej „nowej broni”. Nieuszkodzona i kompletna V-2 była w rękach polskiego wywiadu! Komenda Główna AK natychmiast poinformowała Londyn o unikalnym znalezisku. Reakcja była natychmiastowa – zdecydowano, że elementy rakiety oraz dokumentacja techniczna sporządzona przez polskich naukowców zostanie jak najszybciej przetransportowana na Zachód. Brawurowy przerzut samolotem z okolic Tarnowa do Włoch, a potem do Londynu, zaplanowano na noc z 25 na 26 lipca 1944 r. Mimo trudności spowodowanych warunkami pogodowymi i aresztowaniem przez Gestapo wyznaczonego do tej misji kuriera (Antoniego Kocjana „Korony”), operacja „Most III” zakończyła się pełnym sukcesem. Gdyby nie zaprezentowana w albumie „Wywiad i kontrwywiad Polskiego Państwa Podziemnego w starciu z V-1 i V-2” ciężka i pełna poświęceń praca polskiego wywiadu, niemiecka „broń odwetowa” mogłaby wyrządzić niewyobrażalne szkody w ostrzeliwanych krajach. Działania wywiadu i kontrwywiadu AK opisuje publikacja „Wywiad i kontrwywiad Polskiego Państwa Podziemnego w starciu z V-1 i V-2”, którą jest kolejnym przedsięwzięciem wydawniczym Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Archiwum Akt Nowych. W albumie wykorzystano dokumenty odnalezione dopiero przed kilkunastoma laty, a wykonane przez struktury AK szkice i mapy niemieckich poligonów oraz rysunki rozbitych pocisków są publikowane po raz pierwszy. Bogato ilustrowana publikacja przedstawia nie tylko unikalne dokumenty, ale również sylwetki tych, bez których rozpracowanie V-1 i V-2 byłoby niemożliwe. Cała publikacja dostępna na stronach Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

Japoński karabin powtarzalny kalibru 7,7 mm. Tylko oryginalnej broni typu 99, używanej w latach drugiej wojny światowej, wyprodukowano około 3,5 miliona sztuk. Wszystkich wersji łącznie – wraz z wariantami zagranicznymi – maksymalnie 10 milionów. *** Powyższe bronie były w wieku XX najszerzej produkowane i używane. Niemcy były najlepiej przygotowaną armią światową do wojny, którą sami rozpoczęli w 1939 roku. Broń pancerna na ich wyposażeniu była imponująca, a samych czołgów było kilkanaście. Największy pojazd (jednak nigdy nie wyszedł poza fazę prototypu) to Maus, który ważył aż 190 ton, a jego pancerz w najgrubszych miejscach miał nawet 250 mm. Na pokładzie znajdowało się pięciu lub sześciu żołnierzy. Czołg jechał max. 20 km/h, a jego zasięg to jakieś 190 km. Na wyposażeniu miał armatę kal. 128 mm lub 150 mm, karabiny kal. 7, 92 mm i kolejną armatę kal. 75 mm. Impulsem do jego zaprojektowania była inna olbrzymia konstrukcja – czołg E-100, którego budowę również zarzucono. Drugi co do wielkości nazistowski czołg to Panzerkampfwagen VI Tiger, czyli popularny Tygrys. Pojazd ważył 80 ton i zabierał pięciu ludzi. Rozpędzał się do 40 km/h i dojechać mógł 170 km. Pancerz miał 25- 190 mm. Uzbrojenie to armata kal. 88 mm i dwa lub trzy karabiny kal. 7, 92 mm. Trzeci ciężki czołg to lżejszy model Tygrysa. Czołg ten ważył do 60 ton i jechał max. 45 km/h. Jego zasięg to prawie 200 km, pancerz w najgrubszym miejscu miał 110 mm. Uzbrojono go tak samo jak cięższą jego wersje. Czołgi średnie to PzKpfw III, który miał pięcioosobową załogę. Ważył 15- 27 ton. Potrafił jechać 67 km/h przy zasięgu 175 km. Pancerz miał ściany grubości 5- 90 mm. Uzbrojenie to dwa karabiny kal. 7, 92 mm i armata kal. 37, 50 lub 75 mm. PzKpfw IV ważył 17- 28 ton, jechał max. 50 km/h, a jego zasięg przekraczał 300 km. Pancerz miał 8- 90 mm, a w skład uzbrojenia wchodziła armata kal. 75 mm i w dwa karabiny kal. 7, 92 mm. PzKpfw V Pantera miał pięcioosobową obsadę. Ważył 43- 50 ton. Jechał max. 55 km/h, a jego zasięg to 260 km. Pancerz miał 15- 120 mm. Uzbrojenie to armata kal. 75 mm i dwa, trzy karabiny kal. 7, 92 mm. Czołgi lekkie to np. PzKpfw I, który ważył 3- 21 ton. Zabierał tylko dwóch żołnierzy i potrafił jechać 80 km/h. Zasięg to 300 km. Pancerz miał 7- 80 mm. Uzbrojono go w armatę i karabin kal. 7, 92 mm. PzKpfw II mieścił czterech żołnierzy. Ważył 7- 18 ton, potrafił jechać 65 km/ h przy zasięgu ok. 290 km. Pancerz miał 5- 80 mm. Uzbrojono go w armatę 20 mm. i karabin 7, 92 mm. PzKpfw 38 ważył ok. 10 ton i zabierał czterech żołnierzy. Jechał max. 42 km, a jego zasięg miał 250 km. Pancerz miał 8- 50 mm. Uzbrojenie to armata 37 mm i karabin 7, 92 mm. Dział samobieżnych było aż dziewięć. Największe to Jagdtiger z sześcioosobową załogą. Ważył 80 ton. Jechał 38 km/h, a zasięg to 170 km. Pancerz miał 25- 250 mm. Uzbrojenie to armata mm i karabinem 7, 92 mm. Elefant zabierał sześciu żołnierzy i ważył 70 ton. Pancerz miał 20- 200 mm, jechał max. 30 km/h, a zasięg to 150 km. Zaopatrzono go armatę kal. 88 mm i dwa karabiny 92 mm.

Książka Niemieckie działa szturmowe II Wojny Światowej autorstwa Anderson Thomas, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 37,49 zł. Przeczytaj recenzję Niemieckie działa szturmowe II Wojny Światowej. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze!

Wysokiej jakości odznaki będące perfekcyjnie wykonanymi rekonstrukcjami odznak wojennych z czasów II wojny światowej. Znajdziesz u nas zarówno odznaki wojsk niemieckich, angielskich jak i amerykańskich z tego okresu. Doskonały materiał użyty do wykonania o... Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. Mauser-Werke Oberndorf Waffensysteme GmbH – niemiecki producent broni oraz całej linii karabinów powtarzalnych produkowanych przez tę fabrykę dla armii niemieckiej. Karabin Mausera był bardzo popularną konstrukcją eksportowaną do wielu krajów. Rozwiązania karabinu Mausera należą do

PAŃSTWA (1939-1945): » Czechosłowacja » Francja » Japonia » Niemcy » Polska » Stany Zjednoczone » Wielka Brytania » Włochy » Związek Radziecki » inne kraje RODZAJE BRONI I UZBROJENIA: » broń strzelecka » Albania, broń strzelecka » Argentyna, broń strzelecka » Australia, broń strzelecka » Austria, broń strzelecka » Belgia, broń strzelecka » Brazylia, broń strzelecka » Bułgaria, broń strzelecka » Chile, broń strzelecka » Czechosłowacja, broń strzelecka » Dania, broń strzelecka » Finlandia, broń strzelecka » Francja, broń strzelecka » Grecja, broń strzelecka » Hiszpania, broń strzelecka » Holandia, broń strzelecka » Japonia, broń strzelecka » Jugosławia, broń strzelecka » Kanada, broń strzelecka » Niemcy, broń strzelecka » Norwegia, broń strzelecka » Polska, broń strzelecka » Rumunia, broń strzelecka » Stany Zjednoczone, broń strzelecka » Syjam, broń strzelecka » Szwajcaria, broń strzelecka » Szwecja, broń strzelecka » Turcja, broń strzelecka » Węgry, broń strzelecka » Wielka Brytania, broń strzelecka » Włochy, broń strzelecka » Związek Radziecki, broń strzelecka » artyleria » wozy bojowe » samoloty » okręty » inne uzbrojenie ARTYKUŁY I UZUPEŁNIENIA: » teksty o II wojnie światowej » muzea, skanseny, pomniki » galeria zdjęć broni i uzbrojenia MENU - NAWIGACJA: » strona główna Strony: I wojna światowa, kalendarz, katalog monet, portal prywatny, seriale telewizyjne, web Porada: Przy wyższych rozdzielczościach ekranu zastosuj skrót klawiszowy "Ctrl" + "+" (Ctrl i plus) aby powiększyć wyświetlaną stronę. "Ctrl" + "-" (Ctrl i minus) pomniejsza. Aby przywrócić domyślne parametry wyświetlania zastosuj skrót "Ctrl" + "0" (Ctrl i zero). Wehrmacht broń strzelecka II wojna światowa 1939-1945, Niemcy, spis typów pistolety pistolety maszynowe karabiny karabiny maszynowe rusznice i granatniki przeciwpancerne Broń i uzbrojenie otrzymane, przejęte, zdobyte, zakupione, produkcja licencyjna:pistolety pistolety maszynowe karabiny ★ Wehrmacht, broń strzelecka Literatura i źródła … Edycja … Przypisy 7,92 mm MG 34, karabin maszynowy Na stanowisku jako ciężki karabin maszynowy. Brak informacji o autorze. Illustrated World War II Encyclopedia. Tom 9. bmw 1978. - zobacz i komentuj w galerii - « wstecz Strona może używać informacji przechowywanych w pikach cookies w celach identyfikacji sesji użytkownika, analizy statystycznej oraz przechowywania informacji o logowaniu i korzystaniu z zastrzeżonych zasobów. Pliki cookies mogą stosować zewnętrzne systemy rekamowe zamieszczone na stronie. Rodzaj informacji przechowywanych w tych plikach możliwy jest do analizy przez ich podgląd w przeglądarce internetowej. Jeżeli zasady funkcjonowania pików tego typu może narazić Twoją prywatność możesz wyłączyć zapisywanie tych plików na dysku w ustawieniach przeglądarki, użyć dodatkowych programów i skryptów blokujących te pliki lub zrezygnować z korzystania z tego serwisu. Sposób podglądu, edycji i usuwania cookies zależny jest od rodzaju przeglądarki - zapoznaj się z funkcjonowaniem tych opcji lub poproś o pomoc twórcę programu.

Wśrod używanej broni były między innymi pistolet maszynowy M3, karabin M1 Garand, pistolet maszynowy Typ 100 czy słynne granatniki przeciwpancerne Panzerfaust. W II wojnie światowej ważną rolę odegrało także lotnictwo, a wśród najważniejszych samolotów bojowych warto wymienić chociażby słynne Messerschmitty, których rola na ^{Niemcy od początku spodziewały się, że ich siły powietrzne odegrają ważną rolę w walce podczas 2 wojny światowej. W rzeczywistości cała idea blitzkriegu była w dużej mierze oparta na zdolności Luftwaffe do utrzymania kontroli w powietrzu. Ponadto niemieccy inżynierowie stworzyli jedne z najbardziej zaawansowanych konstrukcji w czasie wojny. Dodatkowo, Niemieckie samoloty 2 wojny światowej były jednymi z najlepszych, o to miano konkurowali głównie z Amerykańskimi samolotami. Niemieccy konstruktorzy czerpali z dziesięcioleci produkcji i doskonałości inżynieryjnej przy projektowaniu broni, a ich samoloty myśliwskie nie były wyjątkiem. Luftwaffe, czyli Niemieckie Siły Powietrzne, od dawna stanowiły centralny element niemieckich planów na przyszłość. W końcu wybitny przywódca nazistów, Herman Goring, był bohaterem wojennym z czasów pierwszej wojny światowej i uważał, że wojny można wygrywać właśnie w powietrzu. Ponadto propaganda nowych, lśniących sił powietrznych dobrze oddziaływała na niemiecką publiczność. W związku z tym nie dziwi fakt, że Niemcy wystawili jedne z najlepszych samolotów myśliwskich 2 wojny światowej i do momentu odcięcia dostaw w połowie wojny mogli budować ich niewiarygodne ilości. Jednak w miarę jak kryzys zaopatrzeniowy stawał się coraz bardziej dotkliwy, niemieccy konstruktorzy musieli powrócić do swojej przewagi jako jedni z najlepszych inżynierów na świecie. W rezultacie Niemcy byli w stanie wkrótce zbudować myśliwce, które znacznie wykraczały poza swoje czasy i nie przypominały niczego, co świat widział wcześniej. 1. Messerschmitt Bf 109 Zdecydowanie najbardziej udany niemiecki samolot wojny, Me 109 stanowił trzon niemieckich samolotów myśliwskich przez większą część wojny. Choć pierwotnie został zaprojektowany w latach 30-tych, był tak wszechstronnym myśliwcem, że był używany przez inne kraje (w tym Izrael) jeszcze długo po zakończeniu wojny. W czasie wojny zbudowano ich prawie 34 000, a licencjonowane modele dodały kolejne 1 500 sztuk. Messerschmitt Bf 109 Wszyscy trzej najlepsi niemieccy ASi byli pilotami Me 109, a alianccy lotnicy byli zazdrośni o możliwości, jakie oferował ten samolot. Jednakże, pomimo wszystkich zalet, miał on jedną szczególną cechę, o której należy pamiętać. Znaczna część produkcji tych samolotów była wykonywana przez robotników z obozów koncentracyjnych. 2. Focke-Wulf Fw 190 To, co Me 109 zawdzięczał liczebności, Fw 190 nadrabiał temu, że jego piloci uwielbiali nim latać. Drugi pod względem produkcji niemiecki myśliwiec w czasie wojny, ponad 20 000 egzemplarzy zostało wyprodukowanych od 1941 roku. Chociaż brakowało mu zdolności do latania na dużych wysokościach jak Me 109, był on lepszym samolotem na niższych wysokościach, dzięki czemu zyskał duże uznanie. Focke-Wulf Fw 190 Fw 190 z łatwością dorównywał brytyjskiemu Spitfire’owi, z którym walczył przez większość wczesnych lat wojny. Jednak to Amerykanie ostatecznie go zniszczyli, nie tylko dzięki samolotom takim jak P-51, ale dzięki powtarzającym się i celnym nalotom US Army Air Force na zakłady produkcyjne Fw 190 we wschodnich Niemczech i okupowanej Polsce. 3. Dornier Do 17 W przeciwieństwie do Fw 190 czy Me 109, Dornier Do 17 nie przetrwał w służbie przez całą wojnę. Latający ołówek” udowodnił jednak swoją przydatność, a zbudowano ich ponad 2 000. Pierwotnie zaprojektowany jako bombowiec, Do 17 szybko udowodnił, że jest dobrym nocnym myśliwcem, zdolnym do noszenia dodatkowego wyposażenia niezbędnego do skutecznego latania bez światła słonecznego. Dornier Do 17 Największą zaletą Do 17 była jego prędkość. W pierwszych latach wojny był on w stanie latać znacznie szybciej niż wiele innych samolotów, co pozwoliło mu zachować przewagę w tym okresie. Jednak wraz z wejściem do służby brytyjskiej i amerykańskiej nowej generacji myśliwców, Do 17 został wkrótce zdeklasowany i wycofany ze służby. 4. Messerschmitt Me 410 Dziwną przestrzeń pomiędzy myśliwcem. a bombowcem zajmowały w czasie wojny liczne samoloty, w tym Do 17. Jednak podczas gdy Do 17 i inne niemieckie samoloty 2 wojny światowej, miał wykorzystywać prędkość jako swoją przewagę, Me 410 miał wykorzystywać czyste uzbrojenie. Samolot ten posiadał kombinację karabinów maszynowych i rakiet, co czyniło go niebezpiecznym dla każdego bombowca, który znalazł się na jego drodze. Messerschmitt Me 410 Me 410 miał również przewagę w atakowaniu celów naziemnych, gdyż mógł przenosić duży ładunek bomb. Wyprodukowany w późnych latach wojny w ilości prawie 1 200 sztuk stanowił skuteczny środek odstraszający do czasu, gdy mniejsze eskorty alianckich myśliwców były w stanie konsekwentnie go pokonać. 5. Messerschmitt Bf 110 Zdecydowanie najbardziej udanym ciężkim samolotem myśliwskim używanym przez Niemców podczas 2 wojny światowej był Messerschmitt Bf 110. Bf 110 był osobistym ulubieńcem Goringa, dlatego nie dziwi fakt, że zbudowano ponad 6 000 tych samolotów. Choć nie był on tak szybki jak wiele innych samolotów używanych przez Luftwaffe, nadrabiał to z nawiązką ilością zadań, które mógł wykonywać. Messerschmitt Bf 110 Ze względu na swoje rozmiary, Bf 110 szybko stał się niemieckim nocnym myśliwcem z wyboru, zdolnym do umieszczenia na pokładzie radaru. Pozwoliło to pilotom Bf 110 stać się najlepszymi nocnymi myśliwcami w Niemczech. Ostatecznie alianci musieli zmienić taktykę, by w końcu znaleźć sposób na pokonanie Bf 110. Niemieckie Samoloty 2 Wojny Światowej, po jego wyprodukowaniu nie były już takie same. 6. Heinkel He 162 Do 1944 roku było coraz bardziej jasne, że Niemcy są po przegranej stronie wojny, i ogłoszono apel do inżynierów kraju, który zachęcał do stosowania nowych technologii. Obejmowały one wykorzystanie drewna i innych materiałów niemetalicznych do budowy płatowców, a pierwszym samolotem, w którym zastosowano nowe techniki był He 162. Znany jako Volkjager, He 162 był w dużej mierze zbudowany ze sklejki. Heinkel He 162 Chociaż He 162 nie wykonał tylu misji bojowych co inne samoloty z okresu wojny, był używany podczas obrony ostatniej szansy i przyczynił się do rozwoju co najmniej jednej technologii, bez której wielu pilotów nie wyobraża sobie dziś latania – fotela katapultowego. W rzeczywistości nie mniej niż trzech pilotów wysiadło ze swoich He 162 dzięki zastosowaniu tego urządzenia. 7. Messerschmitt Me 262 Zdecydowanie najbardziej rozpowszechnionym odrzutowcem wojny był Me 262, powszechnie uznawany za najbardziej udany wczesny odrzutowiec w historii. Podczas gdy Brytyjczycy również budowali odrzutowce w tym okresie, niemiecki Me 262 był zarówno szybszy jak i lepiej uzbrojony niż Meteor, z którym walczył. Był także produkowany na większą skalę: W czasie wojny zbudowano 1 430 egzemplarzy tego samolotu. Messerschmitt Me 262 Me 262 był znacznie szybszy niż jakikolwiek inny samolot napędzany śmigłem w czasie wojny, więc alianci musieli przyjąć specjalną taktykę by móc pokonać ten nowy samolot. Niemieccy piloci zostali ostrzeżeni, aby nie zwalniać i nie atakować amerykańskich P-51 w obawie, że zostaną przechytrzeni. 8. Messerschmitt Me 163 Podczas gdy w latach po 2 wojnie światowej myśliwce odrzutowe stały się niemal powszechne, jedynym przypadkiem użycia w walce samolotu o napędzie rakietowym był niemiecki Me 163. Zbudowano ich mniej niż 400, ale dla alianckich załóg lotniczych, które się z nimi zmierzyły, były one przerażającym przeciwnikiem. Alianccy piloci donoszą, że widzieli samoloty przelatujące szybciej niż myśleli, przebijające się przez formacje bombowców i atakujące bezkarnie. Rzadko się zdarzało, by Me 163 został zestrzelony, choć było to możliwe. Messerschmitt Me 163 Zamiast tego, to zaawansowana technologia Me 163 spowodowała, że był on bardziej bronią psychologiczną. Kokpit nie był ciśnieniowy, co oznaczało, że piloci byli w dużej mierze ograniczeni w lotach na dużych wysokościach do czasu, gdy byli w stanie wytrzymać bez zemdlenia. Co ciekawe, Luftwaffe nakazała pilotom Me 163 spożywanie mniejszej ilości błonnika, aby zmniejszyć ryzyko rozprężenia gazu w jelitach pilotów.}

Wyrzutnia rakietowa Nebelwerfer - broń ta znana jest doskonale tym, którzy walczyli w Powstaniu Warszawskim. Prace nad tą bronią rozpoczęły się już w połowie lat 30- tych i trwały aż do roku 1945. Twórcą tej broni stał się Walter Dornberger, który zaprojektował najpierw dla Reichswehry wyrzutnię nazwaną Do- Werfer (pierwszy

Adolf Hitler straszy zza grobu. Pasjonaci historii ze Stowarzyszenia Historycznego Perkun w Trześni oraz Relic Hunter z Przemyśla odkryli, że w Polsce wciąż znajduje się tajna broń Hitlera, czyli tzw. „Wunderwaffe”. Gdyby została użyta zgodnie z planem nazistów, II wojna światowa mogłaby skończyć się zupełnie inaczej. Wunderwaffe Adolfa Hitlera w Polsce. Miłośnicy historii wykopali głowicę i inne fragmenty rakiety V2. Niemcy chcieli za pomocą tej broni wygrać II wojnę światową, a jej testy przeprowadzano na poligonie Blizna. Tak wygląda Wunderwaffe wydarte ziemi po 80 latach – pisze Relic Hunter na Facebooku. Jak podaje portal akcja wydobywcza została przeprowadzona w sobotę w Niwiskach na Podkarpaciu. Ze względu na podmokły teren, konieczne było użycie koparki. Rakieta V2 - historia II wojny światowej mogła wyglądać inaczej Rakieta została wystrzelona podczas II wojny światowej z poligonu doświadczalnego "Blizna". Prawdopodobnie spadła w Niwiskach i przełamała się na pół. Jedna część znajduje się na bardzo bagnistym, torfowym terenie – powiedział szef grupy Relic Hunter i prezes grupy badawczej Kaponiera Eksploracja, Pasja i Historia Jacek Dzik w rozmowie z Polsat News. Rakieta V2 to niemiecki rakietowy pocisk balistyczny, który jako pierwszy osiągnął wysokość 100 kilometrów (linia Kármána), wchodząc tym samym w przestrzeń znaleziona w weekend przez Polaków była testowa, a nie bojowa. Prawdopodobnie hitlerowcy próbowali wydobyć rakietę, by polskie podziemie nie zdobyło informacji o nowej zabójczej technologii, ale głowica wbiła się zbyt głęboko w ziemię i nie mogli jej przypomina podczas drugiej wojny światowej odpalono ponad 5,5 tys. rakiet V2. Zabiły ok. 7 tys. żołnierzy i cywilów. Duży wkład w zneutralizowaniu niszczycielskiego działania tej broni miał wywiad Armii Krajowej. W lutym 1943 r. Polacy namierzyli tajne zakłady zbrojeniowe w Peenemünde, gdzie produkowano V2. Przekazane informacje pozwoliły aliantom namierzyć i zniszczyć ośrodek. Odtąd produkcja rakiet odbywała się w zakładach rozsianych po całych Niemczech – podaje Rakieta V2 w Polsce - tajna broń Hitlera - WIDEO: Trójprzymierze w 1913. Trójprzymierze ( niem. Dreibund, wł. Triplice alleanza) – tajny obronny układ pomiędzy trzema państwami europejskimi: Cesarstwem Niemieckim, Królestwem Włoch (do 3 maja 1915) i Austro-Węgrami, zawiązany 20 maja 1882 w Wiedniu. Trójprzymierze było odnawiane w 1887, 1891, 1902 i 1912 [1].

W końcowej fazie wojny Niemcy miały poważne problemy z zaopatrzeniem, dlatego szukano jak najtańszych rozwiązań. Tak powstał ten granat. Składał się z tekturowej obudowy i metalowego denka z zapalnikiem. W środku znajdowały się kawałki betonu, żwir, skrawki metalu i mała ilość ładunku wybuchowego.

Pistolet maszynowy MP 40. MP 40 ( niem. Maschinenpistole 40) – niemiecki pistolet maszynowy kalibru 9 mm, zasilany nabojem 9 × 19 mm Parabellum, produkowany w czasie II wojny światowej. Popularnie nazywany Schmeisserem, choć w istocie niemiecki konstruktor Hugo Schmeisser stworzył tylko magazynek.

Nim niemieckie wojska ruszyły z ofensywą na zachodzie, Hitler wydał rozkaz zajęcia Danii i Norwegii. Toczona od 9 kwietnia 1940 r. kampania zakończyła się sukcesem i opanowaniem obydwu krajów, co pozwoliło wzmocnić pozycję Niemiec na morzach, jak również uzyskać niezakłócony kanał dostaw szwedzkiej rudy żelaza z portu w

Niemiecka broń chemiczna. W dwudziestoleciu międzywojennym Niemcy mimo zakazów intensywnie pracowali nad bronią chemiczną. Arsenał zgromadzony przez Hitlera wciąż jest zabójczo groźny. Niemcy jako pierwsi użyli broni chemicznej na polu walki. Podczas drugiej bitwy pod Ypres w kwietniu 1915 roku przeprowadzili atak chlorem.

Naprzeciw stanęli Niemcy dysponujący ogółem ok. 2 milionami żołnierzy, ok. 2,8 tysiącami czołgów, 1,1–1,3 tysiącami samochodów pancernych, 11 tysiącami dział i działek ppanc oraz 2 tysiącami samolotów. Wobec takiej przewagi wroga Polacy musieli wykazać się nie tylko odwagą i dobrą organizacją, ale również pomysłowością.

Sam koncern BMW w czasie II wojny światowej zajmował się produkcją silników dla Luftwaffe, a także wyposażonych w doczepiany kosz motocykli. Do 1940 roku produkowano także wojskowe samochody. MW9q8b.